ΡΟΛΟΙ : Διδα ΒΑΣΙΛΙΚΗ ( ΝΟΣΟΚΌΜΑ )
Κα ΛΕΝΗ ( ΔΑΣΚΑΛΑ )
ΑΝΝΙΩ
ΣΚΗΝΙΚΟ : Ένας κεντρικός δρόμος των Αθηνών . Στο 1ο μέρος σημαιοστολισμένος και στο 2ο παρατημένος , σημάδια από
σφαίρες , σκουπίδια παντού .
ΑΝΝΙΩ : Καλή σας μέρα δεσποινίς Βασιλική !
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Καλημέρα και σε σένα Αννιώ . Πώς είσαι ; Η μαμά σου τι κάνει ;
ΑΝΝΙΩ : Καλά είναι δεσποινίς .
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Να της δώσεις τους χαιρετισμούς μου . Η κυρία ;
ΑΝΝΙΩ : Ευχαρίστως . Από δω η κυρα-Λένη η δασκάλα μου .
ΛΕΝΗ : Χαίρομαι που σας γνωρίζω δεσποινίς και σένα Βασιλάκη μου .
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Κι εγώ κυρία μου. ( Περνάει φουριόζος ένας πιτσιρικάς με σημαιάκια
πανηγυρίζοντας ) Ωχ, θα μας ρίξουν οι πιτσιρικάδες .
ΛΕΝΗ : Εμ, είναι μεγάλη η χαρά όλων σήμερα .
ΑΝΝΙΩ : Πήραμε την Κορυτσά ! Από νίκη σε νίκη πάμε , τίποτε δε σταματάει τον ηρωικό
στρατό μας .
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Πρώτα το Αργυρόκαστρο , ύστερα οι Άγιοι Σαράντα ,,, τώρα η Κορυτσά .
ΑΝΝΙΩ : Αν και λιγότεροι οι φαντάροι μας , θα τους πετάξουν στη θάλασσα τους Ιταλούς .
ΛΕΝΗ : Πάντα εμείς οι Έλληνες ήμασταν λιγότεροι και πάντα μας απειλούσαν
πολυπληθέστεροι λαοί. Όμως ποτέ δε χάσαμε το θάρρος μας και πάντα καταφέρναμε
να τους αντιμετωπίσουμε.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Πολεμάμε σαν λιοντάρια , όταν χρειαστεί .
ΑΝΝΙΩ : Για την πατρίδα μας και για τη λευτεριά μας .
ΛΕΝΗ : Ακριβώς για αυτά τα ιδανικά πολεμάμε πάντα .Όμως δεν είναι εύκολος ο αγώνας του
Στρατού μας . Μας λείπουν τα άρματα και τα εφόδια…
ΑΝΝΙΩ : Το χιόνι είναι πολύ , η κακοκαιρία και οι λάσπες εμποδίζουν την προέλασή μας.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Είναι και οι παγωνιές . Να ξέρατε τι βλέπουν τα μάτια μου στο νοσοκομείο που
εργάζομαι! Νέα παιδιά , τα φέρνουν με μελανιασμένα πόδια από τα κρυοπαγήματα
και τους τα κόβουμε για να γλιτώσουν .
ΛΕΝΗ : Θυσία στην Πατρίδα .
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Εσείς τι κάνετε ; Βλέπω κουβαλάτε πράγματα ….
ΑΝΝΙΩ : Είμαστε στον Ερυθρό Σταυρό .
ΛΕΝΗ : Γυρίζουμε στις γειτονιές και συγκεντρώνουμε πράγματα για το στρατό μας .
Φάρμακα , τρόφιμα , τσιγάρα , ότι μπορεί ο καθένας προσφέρει.
ΑΝΝΙΩ : Και το βράδυ στα σπίτια μας πλέκουμε κάλτσες , φανέλες και κασκόλ . Τα κάνουμε
δέματα και τα στέλνουμε στο μέτωπο .
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Μπράβο , ο καθένας βοηθάει όπως μπορεί .Μα , πέρασε η ώρα και πρέπει να φύγω ,
σε λίγο έχω βάρδια στο νοσοκομείο . Και πάλι χαίρομαι κυρία μου .Αντίο σας .
ΛΕΝΗ : Αντίο σας . Στο επανιδείν.
ΑΝΝΙΩ : Χαιρετισμούς στον μπαμπά σας .
ΑΥΛΑΙΑ
Τέλος 1ης σκηνής Αλλαγή σκηνικού
Σκηνή 2η
Συναντιούνται τυχαία η Δίδα Βασιλική με την Κα Λένη στο ίδιο μέρος.
ΛΕΝΗ : Δεσποινίς Βασιλική !
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Παρακαλώ ;
ΛΕΝΗ : Η Κα Λένη είμαι καλέ , η δασκάλα της Αννιώς. Γνωριστήκαμε τη μέρα που πήραμε
την Κορυτσά . Θαρρώ εδώ ήτανε και τότε , ναι είμαι σίγουρη , εδώ σ’ αυτή τη
διασταύρωση . Θυμάστε ;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Ναι , έχετε δίκιο , κάτι θυμάμαι . Συγχωρήστε με , μα από τότε άλλαξαν τόσα πολλά .
Η ήττα , ο ερχομός των Γερμανών , η κατοχή….. Τι κάνετε ;
ΛΕΝΗ : Ας τα λέμε καλά . Να κουβαλώ λίγο ζουμάκι από το σχολικό συσσίτιο στην
καημενούλα την Αννιώ . Είναι αδύναμο κι ευαίσθητο κορίτσι , δεν άντεξε την πείνα ,
έπεσε στο κρεβάτι . Έχασε και τον πατέρα της στο μέτωπο . Πώς να τα βγάλουν
πέρα δυο θηλυκά μόνα τους ;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Κρίμα . Μα να , πάρε , έχω εδώ λίγο λάδι και κάμποσο αλεύρι . Κάτι έχει μείνει
ακόμα στο κελάρι του πατέρα μου . Εμάς δεν θα μας λείψουν .Εκείνες τα έχουν
περισσότερο ανάγκη.
ΛΕΝΗ : Να ‘σαι καλά , μα το νου σου , Γερμανοί….
( Μπαίνει στη σκηνή ο Νίκος , ζητάει τα χαρτιά τους )
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Να μείνουμε ψύχραιμες . Να μας ελέγξει θέλει .
ΛΕΝΗ : Χαμογέλασέ του .
ΝΙΚΟΣ : Μάινεν Φροϊλάιν. Παπίερ μπίτε !
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Ας του δώσουμε τα χαρτιά μας .
ΛΕΝΗ : Ορίστε …
ΝΙΚΟΣ : Ζερ γκουτ . Αουφίντερσεν .
( Ο Γερμανός απομακρύνεται σφυρίζοντας )
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Δόξα σοι ο Θεός .Πέσαμε σε καλόν άνθρωπο.
ΛΕΝΗ : Να πάμε όμως κι εμείς σιγά-σιγά . Πέφτει το σκοτάδι και σε λίγο αρχίζει η
απαγόρευση της κυκλοφορίας . Να προλάβουμε να πάμε στα σπίτια μας . Γεια σας
δεσποινίς και καλή αντάμωση .
ΒΑΣΙΛΙΚΗ : Καλή αντάμωση κυρα-δασκάλα και καλή λευτεριά .
ΛΕΝΗ : Αμήν …..
ΑΥΛΑΙΑ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ….
Σκηνικό : Το εξωτερικό ενός παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού . Παγκάκι , πινακίδες στον τοίχο κ.τ.λ.
Πρόσωπα: Λένω , Αννιώ , Φρόσω , Μάχη , γέρος , εφημεριδοπώλης , αχθοφόρος , σταθμάρχης , στρατιώτης ,
κατατασσόμενος και εύζωνας .
( Στο παγκάκι κάθονται δυο γυναίκες κι ένας νεαρός και περιμένουν , περνάει ένα παιδί κρατώντας εφημερίδες )
ΠΑΙΔ : Εφημερίδεεες…η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο…εφημερίδεεεες….Γενική επιστράτευση από
τις έξι το πρωί….εφημερίδες….
ΝΕΑΡ : Μικρέ , δώσε μου μια εφημερίδα , σε παρακαλώ .
ΠΑΙΔ : Ορίστε , κύριε . Μία δραχμή . Ευχαριστώ . ( Του δίνει την εφημερίδα και φεύγει ) Μας επιτέθηκε η
Ιταλία …εφημερίδες…..
ΛΕΝΩ : Είχαν, δεν είχαν μας την έκαναν τη ζημιά οι Ιταλοί. Το ‘λεγα εγώ , από τότε που μας βύθισαν την
ΕΛΛΗ στην Τήνο . Δεν τον γλιτώνουμε τον πόλεμο
ΝΕΑΡ : Ναι , είναι αλήθεια ότι ο πόλεμος φαινόταν αναπόφευκτος. Ο Μουσολίνι μας είχε από καιρό στο
μάτι και ήταν σίγουρο ότι ήθελε τη δόξα του ομοϊδεάτη του Χίτλερ .
ΛΕΝΩ : Πώς να τα βάλουμε μ’ αυτούς ; Αυτοί είναι εκατομμύρια και μεις μετρημένοι στα δάχτυλα…
ΑΧΘΟ : Κι έχουν όπλα , κανόνια ,πλοία . Τα αεροπλάνα τους μόνο , φτάνουν να μας κάνουν τη ζημιά.
ΝΕΑΡ : Όσα και να ‘χουν , εμείς έχουμε ψυχή. Πάντα οι Έλληνες με περισσότερους και δυνατότερους τα
βάζαμε και πάντα κερδισμένοι βγαίναμε .
ΜΑΧΗ : Εγώ πιστεύω ότι θα τους κερδίσουμε . Το δίκιο είναι με το μέρος μας . Αυτόν τον πόλεμο δεν τον
Θέλει ούτε ο Θεός .
( Σε λίγο μπαίνει ένας γέροντας )
ΓΕΡΟ : Καλησπέρα ,πατριώτες . Να στριμωχτώ κι εγώ εδώ ; Το πόδι μου είναι σακάτικο και με πειράζει η
ορθοστασία
ΛΕΝΩ : Κάθισε , γέροντα . Χίλιοι καλοί χωράνε .
ΓΕΡΟ : Το τρένο περιμένετε κι εσείς ;
ΝΕΑΡ : Ναι , το τρένο γέροντα . Με κάλεσαν στο μέτωπο και πρέπει να παρουσιαστώ στο τάγμα μεταγωγών ,
στη Λάρισα .
ΓΕΡΟ : Κι εσείς για Λάρισα κοπέλες μ’ ;
ΛΕΝΩ : Κι εμείς το τρένο περιμένουμε ,γέροντα ,αλλά όχι για ταξίδι . Θα είναι γεμάτο με φαντάρους για το
μέτωπο και ετοιμάσαμε κάποια πράγματα να τους δώσουμε για το υπόλοιπο ταξίδι .
ΜΑΧΗ : Λίγα τρόφιμα , μάλλινες κάλτσες , κασκόλ , μερικά πουλόβερ και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστούν .
ΛΕΝΩ : Τους γράψαμε και μερικά γράμματα , θα ‘ναι η παρηγοριά τους , στον ελεύθερο χρόνο τους .
ΑΧΘΟ : Αν θα ‘χουν ελεύθερο χρόνο , κοπέλα μου . Εκεί πάνω οι μάχες κίνησαν και το ντουφεκίδι , οι οβίδες
που πέφτουν , δε σ’ αφήνουν ούτε λεπτό να ησυχάσεις.
ΜΑΧΗ : Να νιώθουν πάντως ότι κάποιος τους σκέφτεται .
ΓΕΡΟ : ( Σκεφτικός ) Εγώ για να πω την αλήθεια , ετοίμασα για να στείλω αυτό το καλάθι στον αδερφό μου
στη Λαμία . Έχει τυρί απ’ τα χεράκια μου , αλεύρι και κάμποσα αβγά ,αλλά τώρα που το σκέφτομαι…
τα φανταράκια μας το έχουν περισσότερο ανάγκη .
ΑΧΘΟ : Κι εγώ , φτωχός άνθρωπος είμαι , μεροκαματιάρης. Αλλά είπα στην κυρά και μου ετοίμασε ένα
μπογαλάκι , ό,τι μπόρεσε. Χαλάλι τους .
ΛΕΝΩ : Δώσ’ το στους ηρωικούς φαντάρους μας , να πιάσει τόπο. Αυτοί θα υπερασπιστούν
τ’ άγια χώματά μας . Και να ‘στε σίγουροι ότι δε θα αφήσουν ούτε έναν Ιταλό να πατήσει το πόδι του
στη χώρα μας .
ΜΑΧΗ : Πρέπει να τους βοηθήσουμε όλοι , όσο μπορεί ο καθένας .
ΓΕΡΟ : Δίκιο έχετε κοπέλες μου ( Και αποφασιστικά πια ) …αυτό θα κάνω .
ΝΕΑΡ : Μπράβο , γέροντα .
( Μπαίνουν στο σταθμό η Αννιώ με τον άντρα της και την κορούλα τους )
ΑΝΝΙ : Να προσέχεις Χρήστο μου ,να…
ΧΡΗΣ : Ησύχασε βρε γυναίκα . Πώς κάνεις έτσι ; Μας βλέπει και ξένος κόσμος .
ΑΝΝΙ : Πώς θέλεις να κάνω ; Στον πόλεμο πας .
ΧΡΗΣ : Δεν είναι πόλεμος αυτό , γυναίκα . Πανηγύρι είναι . Θυμήσου το και θα δεις, σε ένα μήνα θα έχουμε
ξεμπερδέψει .
ΑΝΝΙ : Να ντύνεσαι καλά εκεί που θα πας . Να αλλάζεις τακτικά κάλτσες . Να μην κάθεσαι στον αέρα …
ΦΡΟΣ : Να φυλάγεσαι μπαμπά. Και να μας γράφεις τακτικά , να μαθαίνουμε νέα σου .Να μη στεναχωριέμαι
κι εγώ.
ΧΡΗΣ : Είδες τι κάνεις με τις γκρίνιες σου βρε γυναίκα ; Στεναχωρείς και το παιδί.
ΑΝΝΙ : Εσύ ν’ ακούς τι σου λέμε, κι εμείς θα προσευχόμαστε συνέχεια στην Παναγιά να σ’ έχει γερό .
ΧΡΗΣ : Δε φοβάμαι γυναίκα , γιατί έχουμε δίκιο και ο Θεός είναι μαζί μας.
ΓΕΡΟ : Σε ακούω τόση ώρα παλικάρι μου και σε θαυμάζω. Χαρά στο κουράγιο σου . Και τι δε θα ‘δινα
να πήγαινα κι εγώ στο μέτωπο .Εμένα που με βλέπεις πήρα μέρος σε δυο πολέμους. Το ‘12 και το ’22
Μα τώρα είμαι ανήμπορος να πολεμήσω. Μια σφαίρα βλέπεις στο Εσκί-Σεχίρ, έκανε το πόδι μου νεκρό .
ΧΡΗΣ : Δεν πειράζει γέροντα , αρκούμε κι εμείς να τους κάνουμε καλά . Στη θάλασσα θα τους ρίξουμε τους
κοκοτόφτερους . Ε , ρε άχτι που τους έχω….τον πρώτο που θα βάλω στα χέρια μου…
ΑΧΘΟ : Κράτα το κουράγιο σου για τη μάχη , λεβέντη μ’ .
ΑΝΝΙ : Την ευχή σου μόνο , δώσε γέροντα στα παλικάρια μας , να γυρίσουν γερά από κει που πάνε . Κι
αυτοί θα κάνουν το καθήκον τους για την Πατρίδα .
ΓΕΡΟ : Έχουν τις ευχές όλης της Ελλάδας . Η σκέψη μας θα είναι μαζί τους .
ΛΕΝΩ : Σαν να ακούω σφύριγμα . Πρέπει να ‘ρχεται το τρένο . Τα πράγματα στα χέρια , να ‘μαστε έτοιμοι .
ΜΑΧΗ : Ναι , κάτι ακούγεται . Να κι ο σταθμάρχης.
( Μπαίνει ο σταθμάρχης )
ΣΤΑΘ : Προσοχή , παρακαλώ. Έρχεται το τρένο για Λάρισα . Κάντε στην άκρη.( Σηκώνει το σήμα και σφυρίζει .
Ακούγεται το τρένο που σταματάει . Σε λίγο εμφανίζονται δυο φαντάροι ) Απομακρυνθείτε από τη
γραμμή, έλα σύντομα.
( Εμφανίζονται δυο στρατιώτες που τεντώνονται για να ξεπιαστούν )
ΦΑΝΤ : Ουφ, πιάστηκα τόσες ώρες ταξίδι. Αμάν !
ΕΥΖΩ : Τόσοι νοματαίοι σ’ ένα βαγόνι . Ούτε ζώα να ήμασταν .
ΦΑΝΤ : Ζώα ; Τα άλογα τα έχουν οχτώ σ’ ένα βαγόνι , ενώ εμείς είμαστε σαράντα .
ΕΥΖΩ : Κι έχουν και σανό . Εμείς από τα χαράματα που ξεκινήσαμε , μπουκιά δε βάλαμε στο στόμα μας
ΛΕΝΩ : Κουράγιο , παλικάρια κι εμείς είμαστε μαζί σας .
ΜΑΧΗ : Σας φέραμε αυτά εδώ για το δρόμο.
ΑΝΝΙ : Δεν είναι σπουδαία πράματα , αλλά εσείς τα ‘χετε ανάγκη περισσότερο από μας .
ΜΑΧΗ : Λίγα τρόφιμα μέχρι τα σύνορα , κάλτσες ζεστές και τέτοια . Πάρτε τα . Είναι δύσκολα εκεί που
θα πάτε .
( Τους δίνουν τα καλάθια )
ΦΑΝΤ : Σας ευχαριστούμε.
ΕΥΖΩ : Ο Θεός να σας έχει καλά .
ΝΕΑΡ : Ανεβαίνω κι εγώ μαζί σας αδέρφια . Παρουσιάζομαι στο Τάγμα Μεταγωγών στη Λάρισα .
ΧΡΗΣ : Κι εγώ στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στην Καρδίτσα . Άντε ( φιλάει την οικογένειά του ) με τη νίκη .
ΣΤΑΘ : Το τρένο σε πέντε λεπτά αναχωρεί . Οι κύριοι επιβάτες να επιβιβάζονται σιγά σιγά .
ΦΑΝΤ : Θα τους δείξουμε ποιοι είμαστε..
ΕΥΖΩ : Να δουν τι σημαίνει ελληνική ψυχή .
ΝΕΑΡ : Εμπρός για το γλέντι.
ΧΡΗΣ : Άιντε , λεβέντες.
ΛΕΝΩ : Στο καλό , παλικάρια!
ΜΑΧΗ: Με τη νίκη !
ΑΝΝΙ : Ο Θεός μαζί σου , Χρήστο μου.
ΦΡΟΣ : Στο καλό , πατερούλη ..
ΓΕΡΟ : Μακάρι να ‘μουν στη θέση τους.
ΣΤΑΘ : Ρίξ’τε τους στη θάλασσα , μωρέ !
ΕΥΖΩ : Φαλάγγι θα τους πάρουμε.
ΣΤΡΑ : Θα τους στείλουμε σπίτια τους.
ΧΡΗΣ : Με το καλό να ξανανταμώσουμε , γυναίκα. ( Κουνάν όλοι τα μαντίλια τους )
( Ακούγεται το τραγούδι : Με το χαμόγελο στα χείλη )
ΤΟ ΟΧΙ
ΣΚΗΝΙΚΟ : Εσωτερικό σπιτιού . Γραφείο με δύο καρέκλες και τηλέφωνο , στον τοίχο φωτογραφίες του βασιλιά
και του Ι. Μεταξά . Είναι νύχτα , χωρίς φως και πλήρης ησυχία .Ξαφνικά ακούγεται ήχος αυτοκινή-
του , κόρνες και δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα . Μπαίνει κρατώντας λάμπα ένας υπηρέτης από
την αριστερή είσοδο της σκηνής και ένας χωροφύλακας από τη δεξιά είσοδο . Ανήσυχοι και οι δυο.
ΥΠΗΡ : Τι τρέχει Κωσταντή ; Ποιος είναι μες στ’ άγρια χαράματα ;
ΧΩΡΟ : Κύριε Γιώργο, είναι ο Ιταλός πρέσβης , ο κόμης Γκράτσι.
ΥΠΗΡ : Ο κόμης Γκράτσι ; Στις τρεις το πρωί ;
ΧΩΡΟ : Μάλιστα .
ΥΠΗΡ : Τι να θέλει τέτοια ώρα ;
ΧΩΡΟ : Κρατάει έναν φάκελο και φαίνεται πολύ ανήσυχος . Επιμένει ότι είναι ανάγκη να δει τον
κύριο Πρωθυπουργό .
ΥΠΗΡ : Μα τέτοια ώρα ;
ΧΩΡΟ : Ναι , κι επιμένει . Φαίνεται πολύ βιαστικός .
ΥΠΗΡ : Καλά , εντάξει .Θα ξυπνήσω τον κύριο Μεταξά . Εσύ πέρασέ τον στη σάλα και πρόσφερέ του κάτι.
ΧΩΡΟ : ( Τον κρατάει απ’ το χέρι ) Κύριε Γιώργο …κάντε γρήγορα . πρέπει να πρόκειται για κάτι πολύ
σημαντικό. Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι σοβαρό κι αμίλητο .
ΥΠΗΡ : Μείνε ήσυχος , θα ενημερώσω τον κ. Πρωθυπουργό σχετικά . Κράτησέ τον έξω μέχρι να
ετοιμαστεί και θα σε ειδοποιήσω όταν είναι να τον περάσεις μέσα.
ΧΩΡΟ : Πολύ καλά .
( Φεύγουν από τη σκηνή και οι δυο τους . Σε λίγη ώρα εμφανίζεται ο Ι. Μεταξάς με τον υπηρέτη . Ο Μ.
κάθεται στο γραφείο , φτιάχνεται πρόχειρα και δίνει την εντολή εισόδου .)
ΜΕΤΑ : Να περάσει ο κόμης Γκράτσι! !
ΥΠΗΡ : Μάλιστα κύριε Πρωθυπουργέ . ( Πηγαίνει προς τη δεξιά είσοδο της σκηνής ) Χωροφύλαξ ! Πέρασε
μέσα τον κύριο πρέσβη , σε παρακαλώ .
ΧΩΡΟ : Αμέσως . Περάστε κύριε Γκράτσι .( Μπαίνουν στη σκηνή )
ΓΚΡΑ : Γκράτσιε καραμπινιέρο. Μποτζιόρνο σινιόρε πρεζιντάντε . Κόμε στα ;
ΜΕΤΑ: Γνωριζόμαστε τόσον καιρό κύριε Εμμανουέλε και είναι η πρώτη φορά που με χαιρετάτε στα Ιταλικά .
ΓΚΡΑ : Ζητώ συγνώμη για την αφηρημάδα μου ,κύριε Πρόεδρε . Υποβάλω τα σέβη μου , καθώς και τους
ολόθερμους προσωπικούς χαιρετισμούς του κυρίου Τσιάνο.
ΜΕΤΑ : Ευχαριστώ και ανταποδίδω . Ξέρετε κάτι κόμητα ; Τόσες φορές έχετε έρθει εδώ , μα ποτέ στις
τρεις τα χαράματα και μάλιστα Δευτεριάτικα . Και ποτέ δεν σας είδα τόσο σοβαρό .Θα πρόκειται
ασφαλώς για κάτι πολύ σημαντικό .
ΓΚΡΑ : ( Αμήχανα ) Ναι , βέβαια , πρόκειται αλήθεια , για κάτι σημαντικό , αρκετά σημαντικό θα έλεγα ….θα
είμαι σύντομος κύριε Πρόεδρε . Έχω εδώ μια προσωπική επιστολή τουκ. Μουσολίνι. Έχω αυστηρές
εντολές να την παραδώσω στα χέρια σας και μόνο.
ΜΕΤΑ : Περί τίνος πρόκειται κ. Γκράτσι ;
ΓΚΡΑ : Θα επιθυμούσα να δείτε μόνος σας κ. Πρόεδρε . Ορίστε . Είναι ήδη μεταφρασμένη στα ελληνικά .
ΜΕΤΑ : ( Παίρνει την επιστολή ) Ας είναι . ( Την ανοίγει και τη διαβάζει, τα χέρια του αρχίζουν να τρέμουν ,
Σηκώνεται απότομα ) Δεν είναι δυνατόν ! Μου ζητάτε να επιτρέψω σε στρατεύματά σας να περάσουν
σε ελληνικό έδαφος και να κρατήσουν καίριες στρατηγικές θέσεις .
ΓΚΡΑ : Ακριβώς κύριε Πρόεδρε .
ΜΕΤΑ : ( Σκέφτεται για λίγο ) Και ποια στρατηγικά σημεία θέλει να καταλάβει η Ιταλία ;
ΓΚΡΑ : Δεν γνωρίζω κ. Πρόεδρε .
ΜΕΤΑ : ( Χτυπάει το χέρι του στο Τραπέζι ) ΟΧΙ ! Αυτό δεν μπορεί να γίνει .Τα εδάφη αυτά τα
υπερασπίζονται οι πρόγονοί μας εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα. Είναι ποτισμένα με αίμα ηρώων.
ΟΧΙ! Η Ελλάς δεν πρόκειται να επιτρέψει κάτι τέτοιο . Κύριε Γκράτσι , δεν μπορώ να αναλάβω
τέτοια ευθύνη απέναντι στην ιστορία. ΟΧΙ !
ΓΚΡΑ : Κύριε πρόεδρε , είμαι επιφορτισμένος να σας ανακοινώσω ότι σε περίπτωση μη αποδοχής των όρων ,
τα ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλλουν εις το ελληνικό έδαφος την 6ην πρωινή.
ΜΕΤΑ : Πόλεμος λοιπόν!
ΓΚΡΑ : Να σας αφήσω να το σκεφτείτε μερικά λεπτά , ίσως….
ΜΕΤΑ : ( Τον διακόπτει ) Πήρατε την απάντησή σας κύριε Γκράτσι !
ΓΚΡΑ : Τότε κύριε Πρόεδρε , δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε . Από τη στιγμή αυτή βρισκόμαστε σε πολεμική
εμπλοκή . Λυπούμαι ειλικρινά . Αντίο σας .
ΜΕΤΑ : Αντίο κύριε Γκράτσι . Είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία σε δύσκολους καιρούς.
ΓΚΡΑ : Κύριε Πρόεδρε….μπορεί η απόφασή σας να είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα της χώρας μου ,
μα οπωσδήποτε θέλει μεγάλο θάρρος και σας τιμά . Αριβεντέρτσι.
( Κάνει υπόκλιση και φεύγει )
ΜΕΤΑ : Ώστε είμαστε σε πόλεμο ! Θεέ μου . Πήρα άραγε τη σωστή απόφασή ;
( Εμφανίζονται στη σκηνή η Ελλάδα και η Νίκη δαφνοστεφανωμένη )
ΕΛΛΑ : Να έχεις ήσυχη συνείδηση ,
τέκνο ικανό και τιμημένο,
πόδι εχθρικό δε θα πατήσει ,
το χώμα μου το τιμημένο.
Από τα αρχαία χρόνια ,
όταν εχθροί με πλησιάζουν ,
τα ηρωικά παιδιά μου ,
τη ζωή τους θυσιάζουν.
Από Τούρκους κι από Πέρσες ,
μ’ έχουνε υπερασπίσει
κι ούτε μία σπιθαμή μου ,
ποτέ δεν έχουνε χαρίσει.
ΝΙΚΗ : Ότι έκανες είναι σωστό,
ποτέ δε θα το μετανιώσεις,
και με τις δάφνες τούτες δω,
τα όπλα σου θα στεφανώσεις.
Εγώ θα είμαι στο πλευρό σας ,
στο βεβαιώνω δίχως άλλο,
σε όλους είμαι βοηθός,
που έχουν δίκιο μεγάλο.
Οι γενναίοι σας στρατιώτες ,
τα στήθη τους θε να προτάξουν,
τους κομπασμένους Ιταλούς ,
στη θάλασσα θα τους πετάξουν.
( Φεύγουν από τη σκηνή πιασμένες χέρι χέρι. Ο Μεταξάς σχηματίζει στο τηλέφωνο έναν αριθμό ).
ΜΕΤΑ : Ναι , Ιωάννης Μεταξάς εδώ ,το στρατηγό Παπάγο, παρακαλώ. Ναι, το ξέρω ότι είναι αργά,
μα είναι άμεση ανάγκη , ξυπνήστε τον αμέσως …αμέσως ! ( περιμένει κάποια δευτερόλεπτά ) . Ναι ,
Ιωάννης Μεταξάς εδώ , στρατηγέ μου. Ακούστε με προσεχτικά , παρακαλώ .Από την τρίτη
πρωινή της σήμερον ευρισκόμεθα εις εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία. Ναι , καλά ακούσατε …
παρακαλώ να ενεργήσετε άμεσα. Από της παρούσης αναλαμβάνετε τη γενική διοίκηση των
στρατευμάτων ξηράς .Να σημάνει συναγερμός στις μονάδες προκαλύψεως και να κηρυχθεί γενική
επιστράτευση … τώρα. Και να ειδοποιηθεί το Στρατιωτικό Συμβούλιο. Σε μισή ώρα να είστε
όλοι εδώ . Γιώργο, φτιάξε μου έναν καφέ και ετοίμασε το σκούρο κοστούμι μου . Να μη με
ενοχλήσει κανείς για λίγη ώρα , πρέπει να συντάξω το διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό .
ΥΠΗΡ : Αμέσως , κύριε Πρόεδρε.
( Ανοίγει το συρτάρι , παίρνει ένα χαρτί και με την πένα γράφει για λίγη ώρα . Τελειώνει και το
διαβάζει φωναχτά )
ΜΕΤΑ : « Ελληνικέ λαέ ,
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα
και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους,
η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε
σήμερον την 3ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής
βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα
ήρχιζε την 6ην πρωινήν.
Απήντησα εις τον ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον
οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν
πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας.
Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον.
Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα. τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών.………………..
( Διπλώνει το χαρτί , κάνει το σταυρό του ,πέφτει προς την καρέκλα του και πιάνει το κεφάλι του )
ΑΥΛΑΙΑ
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΤΑΛΟΥ
Σκηνικό : Κάπου στο μέτωπο , σκηνικό χιονισμένου τοπίου , φωτιά αναμμένη , δυο στρατιώτες χωμένοι στα ρούχα τους , ξαπλωμένοι .
Πρόσωπα : Λοχίας , στρατιώτης 1ος , στρατιώτης 2ος , Ιταλός αιχμάλωτος
( Μες την ησυχία του μεσημεριού , ακούγεται ένας αναστεναγμός από το λοχία )
ΣΤΡ 1ος : Ξυπνητός είσαι , ε λοχία ;
ΛΟΧ : Μήπως κοιμήθηκα και καθόλου Μήτρο ;
ΣΤΡ 1ος : Σε άκουγα που στριφογύριζες όλη την ώρα . Γιατί λοχία ; Τι σε βασανίζει ;
ΛΟΧ : Να , σκέφτομαι πίσω τη γυναίκα μου , τα παιδιά …πάνε τρεις μήνες που έχω να τους δω. Ο γιος
τη βδομάδα που μας πέρασε έκλεισε τα τέσσερα κι η κυρά μ’ είναι έγκυος στο δεύτερο .
ΣΤΡ 1ος :Κουράγιο λοχία , όπου να ‘ναι θα τελειώσει ο πόλεμος .Δεν είδες τι γίνεται ; Φαλάγγι τους
πήραμε τους Ιταλούς.
ΛΟΧ : Αλήθεια κι έχουμε μέρες να δούμε κάποιον από δαύτους .Τι να γίνεται ;
ΣΤΡ 1ος :Κάτι θα ετοιμάζουν . Καμιά αντεπίθεση ίσως …
ΛΟΧ : Μπα , τέτοιον πόρο που πήραν …αυτοί τρέχουν κι ούτε πίσω δε γυρίζουν να κοιτάξουν .
ΣΤΡ 1ος :Θυμάσαι ,πριν λίγο καιρό στην Τρεμπεσίνα ; Ούτε βολή δε χρειάστηκε να ρίξουμε.
ΛΟΧ : Με το που άκουσαν αέρα , τα ποδάρια στον ώμο.
ΣΤΡ 1ος :Απ’ το τρέξιμο το πολύ , τώρα θα τα έχουν περάσει τα Τίρανα.
ΛΟΧ : Ποιος να το περίμενε όταν ξεκίνησε ο πόλεμος …όλοι μας είχαν ξεγραμμένους , αλλά εμείς …
ΣΤΡ 1ος :Είμαστε γενναίος λαός , λοχία. Τα έμαθα στο δημοτικό . Σε όλη την ιστορία μας ,πάντα με
περισσότερους τα βάζαμε και πάντα κερδίζαμε .
ΛΟΧ :Έτσι είναι …αλλά …μ’ απασχολεί και κάτι άλλο .Εκείνος ο Βάγγος τι να απέγινε τόση ώρα ;
ΣΤΡ 1ος :Πήρε το παγούρι και πήγε για νερό , μα τώρα που το λες ….πάει καμιά ώρα κι ακόμα να φανεί
ΛΟΧ :Πετάξου , ορέ Μήτρο να ειδοποιήσεις το λόχο.
ΣΤΡ 1ος :Και να σ’ αφήσω μόνο εδώ πάνω ; Ας τον περιμένουμε λίγο , όπου να ‘ναι θα φανεί . Εξάλλου
είναι άτιμη ράτσα αυτός . Ούτε χάνεται , ούτε παθαίνει τίποτα . Δε θυμάσαι τις προάλλες που
μας κύκλωσαν οι Ιταλοί στο 305 ; Πότε ξέφυγε , από πού , πως πήγε στη μεριά τους και
αιχμαλώτισε και το λοχαγό τους , ούτε και πήρα χαμπάρι .
ΛΟΧ : Καλά , ας τον περιμένουμε λίγο ακόμα …
( Ακούγονται γρήγορα βήματα και φωνές )
ΣΤΡ 2ος : Ουστ: Προχώρα ρε κακορίζικο .
ΣΤΡ 1ος : Κάτι ακούγεται λοχία …
ΛΟΧ : Στα όπλα !
( Μπαίνει στη σκηνή ένας τρομαγμένος Ιταλός κι ακολουθεί ο στρ. 2 με μια κλάρα )
ΙΤΑ : Νο , σιονιόρε, νο σοτάρε, περφαβόρε …
ΣΤΡ 2ος : Βρε ούστ από δω που θα μου πεις εμένα ρε …
ΣΤΡ 1ος :Μα τι γίνεται ;
ΛΟΧ : Τι ‘ναι τούτο ;
ΣΤΡ 2ος : Τίποτα , μωρέ ησυχάστε . Να , πήγαινα στην πηγή κοντά στο μεγάλο τον έλατο κι άκουσα
φασαρία στα κλαριά. Σίμωσα να δω τι τρέχει και έπεσε από πάνω αυτός εδώ. Κόντεψε να με
πλακώσει , ο άτιμος αλλά άρπαξα ένα κλαρί που έπεσε μαζί μ’ αυτόν και τον άρχισα .
Λούφαξε σα λαγός.
ΛΟΧ : Ιταλός ; Σίγουρα είναι μόνος του ;
ΣΤΡ 1ος : Μην ήταν κι άλλοι μαζί του ;
ΣΤΡ 2ος : Μπα, δεν είδα άλλη κίνηση. Εξάλλου , άμα είχε παρέα θα φώναζε για βοήθεια .
ΛΟΧ :Τι γυρεύει εδώ μόνος του ; Μην είναι κατάσκοπος ;
ΣΤΡ 2ος : Μπα , τι κατάσκοπος και κουραφέξαλα, ούτε όπλο έχει ούτε τίποτα . Θα κρύφτηκε για να
γλιτώσει ο έρμος .
ΛΟΧ : Και τι γύρευε στη βρύση ;
ΣΤΡ 1ος: Θα πήγε για νερό φαίνεται , άκουσε τη φασαρία και κρύφτηκε .
ΛΟΧ : Έτσι είναι ρε ; ( Τον αρπάζει από το γιακά )
ΙΤΑ : Ίο βόλιο άκουα , άκουα..
ΣΤΡ 1ος : Άκουες και δεν έφευγες ε; Καλά να πάθεις . Να τώρα.
ΙΤΑ : Νο , νο , άκουα ( κάνει νόημα σα να θέλει να πιει νερό )
ΣΤΡ 1ος : Νερό θέλει βρε , δώσ’ του το παγούρι να πιει.
( Πίνει νερό αχόρταγα )
ΛΟΧ : Κοίτα πως πίνει ρε, ποιος ξέρει από πότε έχει να πιει ;
ΣΤΡ 1ος : Θα τον θέρισε η σάλτσα απ’ τις μακαρονάδες.
ΣΤΡ 2ος : Μην αναφέρετε λέξεις που έχουν σχέση με φαγητό .
ΙΤΑ : ( Χαίρεται ) Μακαρόνι ; Έκο…
ΣΤΡ 1ος : Έχεις μακαρόνια ρε και δε δίνεις και σε μας ; Πού είναι ρε ;
ΣΤΡ 2ος : Θα τον πλακώσω τον άχρηστο ( αρπάζει το κλαρί) .
ΙΤΑ : Νο σινιόρε , μι σκούζει .
ΣΤΡ 2ος : Μωρέ άμα φας μία με τούτο το κλαρί θα σκούξεις , θες δε θες.
ΛΟΧ :Ας τον μωρέ , το φουκαρά .
ΙΤΑ : Σι σενιόρε , ίο μπένε.
ΣΤΡ 1ος : Μωρέ για μπαίνε ξεκίνησες κι εσύ κι οι φίλοι σου , αλλά τώρα είστε στο βγαίνε .
ΙΤΑ : Νο καπίτο .
ΣΤΡ 2ος : Ορέ θα σε στήσω στον τοίχο . ( Σηκώνει το όπλο να τον σημαδέψει )
ΙΤΑ : ( Κάνει πίσω φοβισμένος ) Νο σινιόρε , ίο ….ούνο πίκολο.
ΛΟΧ : Μας έβρισε τώρα ;
ΣΤΡ 1ος: Όχι , πίκολο λέει , μάλλον λέει ότι έχει ένα παιδί.
ΙΤΑ : Σι , σι , ίο Ρόμεο!
ΣΤΡ 2ος: Αμα αυτός είναι ο Ρομέο , τότε εγώ είμαι η Ιουλιέτα . Τι λέει , μωρέ ;
ΙΤΑ : Νο , νο Ρόμα , Ρόμα .
ΛΟΧ : Κάτι είπε για βρόμα ρε . Εντάξει , έχουμε μέρες να πλυθούμε αλλά να μας τη λέει κι ο Ιταλός ,
πάει πολύ .
ΣΤΡ 1ο ς: Κάτι για τη Ρώμη είπε , αλλά τι στο καλό ; Δε μιλάει γρι ελληνικά ;
ΣΤΡ 2ος : Δεν μπορεί ,μια λέξη θα την καταλαβαίνει ( κάνει στους άλλους ματιά ,γυρίζει και φωνάζει
στον Ιταλό ) ΑΕΡΑΑΑΑ !
( Ο Ιταλός πανικοβάλλεται και πάει να φύγει )
ΣΤΡ 1ος : Έλα δω βρε ,πού πας ; Πλάκα έκανα .
( Γελούν οι Έλληνες , παίρνει θάρρος κι ο Ιταλός , γελάει κι αυτός )
ΙΤΑ : Μπένε Γκρέκο , μπένε , ίο καντάρε …
( Βγάζει μια φυσαρμόνικα κι αρχίζει να παίζει ένα σκοπό )
ΣΤΡ 1ος : Τραγούδι είναι αυτό που παίζει ;
ΣΤΡ 2ος: Ας του δείξουμε τι είναι τραγούδι.
ΛΟΧ : Πάμε παιδιά :
( Κι όλοι μαζί οι Έλληνες αρχίζουν να τραγουδούν )
Κορόιδο Μουσολίνι , κανένας δε θα μείνει
εσύ και η γελοία , η φασιστική Ιταλία
τρέμετε όλοι το χακί …
ΑΥΛΑΙΑ
No comments:
Post a Comment